Μια κατάρα ...

[ Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,  και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές, χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφαξ, θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,  κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς, θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ

οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,κι η μάνα μου xαρούμενη, θα λέει σ' όποιον ρωτά: «Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει...» ]

==============================================

Mια κατάρα ..

Ποτέ μου δεν είχα την τύχη και την πολυτέλεια της αμφιβολίας για το τι θέλω από τη ζωή μου. Την τυχη και δυνατότητα της πολλαπλής επιλογής ..

Μέσα στο μαγαζί με τα παπούτσια.. το μάτι μου πέφτει κατ ευθείαν στο ζευγάρι που θέλω.. στο μενού του εστιατορίου ακριβώς το φαΐ που θέλω.. το ρούχο που θέλω.. τι θέλω από την δουλειά μου.. τι βιβλίο.. τι θα ήθελα να σπουδάσω.. τι μου λείπει από τη ζωή.. τα όνειρα μου είναι πολύ συγκεκριμένα.. γαμώτο μου.. ξέρω ακριβώς τι θέλω για να βρω τον παράδεισό μου.

Αυτό είναι μεγάλη κατάρα στον άνθρωπο.  Δεν αφήνει κανένα περιθώριο διαφυγής.  Τα θέλω μας σπάνια γίνονται εφικτά .. και άμα είναι τόσο πολύ συγκεκριμένα, η μη εκπλήρωση  τους γίνεται βασανιστική .. αφάνταστα βασανιστική. Ξέρω ακριβώς τι θέλω από την ζωή μου.. προσπαθώ να είμαι μινιμαλιστής.. αλλά και πάλι λίγα μου έχουν βγει. 

Ζηλεύω τους ανθρώπους που μπορούν να αμφιβάλουν.. να διαλέγουν ..να έχουν εναλλακτικές λύσεις. Δεν τη αντέχω την αμφιβολία. Η ζωή μου πηγαίνει μέσα σε ένα μονόδρομο.. τόσο στενό.. 

Το μηχανοστάσιο 

Η λογική μου είναι αρκετά καλή, αλλά μου είναι εντελώς άχρηστη στη ζωή μου. Μόνο επαγγελματικά με έχει ωφελήσει.. Η ζωή μου έχει καθοριστεί από κάτι άλλο.. κάτι βαθύτερο που δεν το ξέρω ακριβώς… αισθάνομαι την παρουσία του..  Εγώ το παίζω καπετάνιος  και βγάζω τη ρότα αλλά το καράβι πάει άλλα για άλλα. Κάτω εκεί στο μηχανοστάσιο  έχουν δικό τους μπαϊράκι.. δική τους ρότα .. ελέγχουν και το πηδάλιο.. αυτοί εκεί κάτω κάνουν κουμάντο... εγώ απλά εκλογικεύω τα φιρμάνια τους.. για δική μου κατανάλωση.. για να διατηρώ την ψευδαίσθηση ότι έχω ακόμα το κουμάντο.

Φτερό στον άνεμο η ζωή μου.. ΕΥΤΥΧΩΣ..
{.εδιζησάμην εμεωυτόν. Ψυχής πείρατα ιών ούκ άν εξεύροιο πάσαν επιπορευόµενος οδόν, οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει... ψυχῆς ἐστι λόγος ἑωυτὸν αὔξων}

Το παρελθόν..

Το παρελθόν δεν σβήνει. Είναι μεγάλη βλακεία να θέλουμε να το διαγράψουμε η να το ξεχάσουμε, αφού το παρόν μας πατάει πάνω του.. είμαστε μέρος του παρελθόντος μας, όποιο και αν είναι αυτό. Πες ένα κακό λόγο για αυτόν ή γι αυτήν που έζησες χρόνια μαζί ..και είναι σα να διαγράφεις αυτά τα χρόνια από την ζωή σου, τον ίδιο σου τον εαυτό. Ποιος θα το άντεχε?

Πόσους ?

Πόσα κομμάτια μπορεί να γίνει η καρδιά του ανθρώπου πριν κατακερματιστεί τελείως, και διαλυθεί ? Πόσους μπορεί να χωρέσει ταυτόχρονα. ?  Σίγουρα όχι ένα ή μία ..  Αυτό θα ήταν πολύ μίζερο..